086# Ocena bloga legenda-sennarille

Oceniająca: Awena II

Ocena bloga: legenda-sennarille

Autorka:  Nearyh

Pierwsze wrażenie:

Legenda kojarzy mi się z tajemnicą, zagadką, nocnymi opowieściami  i pewnie dlatego adres Twojego bloga od razu przypadł mi do gustu. Spodziewam się tu opowieści o wojnie, intrygach, krainy, o którą bohaterowie będą musieli walczyć.

                „Tajemnica przyciąga tajemnicę”. Cytat na belce, który wręcz zabija swym realizmem i który pasuje idealnie, do stworzonego przeze mnie wyobrażenia tego opowiadania.

                Wchodzę na bloga i wita mnie zachodzące Słońce, przysłonięte pięknym zamkiem na wzgórzu.  Poza tym rozjaśniającym akcentem, wszystko usłane jest ciemnością, co sprawia, że jeszcze bardziej chcę się zagłębić w treść.

10/10

Grafika:

Jak już wspomniałam w poprzednik punkcie, szablon utrzymany jest w ciemnej tonacji, a zachodzące Słońce idealnie go rozświetla, jakby chciało rzecz: „Przybądź tu. Nie pożałujesz”. Zamek na wzgórzu, ma w sobie tajemniczość  i spodziewam się, że opowiadanie będzie się rozgrywało albo w nim, albo w jego pobliżu.

Zarówno kolory, jak i wielkości czcionek są odpowiednio dobrane i pozwalają do dogodny odbiór tekstu. Są widoczne, a czytanie nie jest męczące.

Wszystko jest uporządkowane i ma swoje miejsce. Zabrakło przejścia między rozdziałami, co utrudniało mi czytanie. Ciągłe wracanie do odpowiedniej zakładki i wybieranie rozdziału nie jest zbyt wygodne.

8/10

Teść:

a)      Fabuła:

Już od samego początku opowieść jest wciągająca i momentami przyprawia o dreszcze. Zaczyna się ona kilkoma fragmentami – o rodzeństwie uciekającym z atakowanego obozu, morderczyni z Gildii Złodziei, podróżującym Sainie i jego siostrach. Są  one jak elementy dziwnej układanki, które na pozór nie pasujące do siebie, układają się w całość.  

Pierwszy dreszcz przeszedł po moich plecach już w chwili pojawienia się duszy (Pergamin 01.). Tym bardziej, że Errie tak swobodnie z nią rozmawiała. I te wzmianki o paniczu.

Kolejny rozdział dotyczy już innych postaci i widać w nim już pierwszy element układanki. Luende, która znikąd pojawiła się w Gildii, choć czytelnik i tak snuje już podejrzenia o jej pochodzenie.

Dochodzi jeszcze rozdział o Eidenie, Aylee i Avielu, a potem wszystko zaczyna się łączyć                  w zgrabną całość.

Wiele momentów zaskakuje, rozśmiesza, ewentualnie przyprawia o dreszczyk emocji. Na przykład moment przemiany Saina i „podróż” jego duszy. Nie spotkałam się jeszcze z sytuacją, gdzie autor poza opisywaniem drugiej natury, potrafi skupić się na tej cierpiącej, na duszy bestii. Wychodzisz poza schematy i to Ci wychodzi rewelacyjnie.

Bardzo ciekawy jest wątek Luende oraz Arryka. Aż się prosi o więcej. I z pewnością nie jakichś ckliwych momentów, bo to nie jest potrzebne Twojemu opowiadaniu. Ona sama jest interesującą postacią i pragnienie poznania jest ogromne.

Upadli aniołowie zawsze byli dla mnie jakimiś niebiańskimi stworzeniami, które zapragnęły innego życia. Twoi zaś stworzeni przez niego, są bardziej zagadkowi i straszni.

I tu jeszcze watro wspomnieć o Zanderze. Złym imperatorze, który pragnie tylko posiadać coraz więcej. Ale chyba nawet on nie jest tak zły, jak jego syn, chłodny i opanowany Elliar.

Fabuła jest dokładnie przemyślana, a akcja rozwija się w odpowiednim tempie. Wprowadzasz wielu bohaterów, ale robisz to w sposób nie pozwalający się pogubić. Pokuszę się o stwierdzenie, że zapiera dech w piersiach. Szukałam czegoś, co mi się nie spodoba i niczego takiego nie udało mi się odszukać.

5/5

b)      Styl:

Aby pisać opowiadanie, które wciąga już od pierwszego zdania i nie pozwala odciągnąć wzroku o monitora, trzeba mieć talent. I Ty z pewnością go posiadasz. Twój styl idealnie pasuje do tego gatunku. Wszystko jest przemyślane i widać, że masz pomysł, który starannie nam przekazujesz. Doskonale łączysz tajemniczość, poczucie grozy i humor. Nie ważne jak długi jest rozdział, czy ile ich jest – nie odczuwa się tego, przez Twoje lekkie pióro.

5/5

c)       Dialogi:

Zabawne, przerażające, wywołujące dreszcze. Każdy dialog jest idealnie dopasowany do sytuacji, a jego realizm pozwala na doskonałe odebranie. Są bardzo naturalne i wypowiedzi bohaterów idealnie do nich pasują – do ich charakterów, najczęstszych zachowań, odczuwanych w danym momencie emocji. Łatwo nawet wyobrazić sobie mimikę poszczególnej postaci czy jej gestykulację.

5/5

d)      Kreacja świata przedstawionego:

Akcja rozgrywa się głównie w Castheralu – wyjątkowym zamku, owianym tajemnicą, wypełnionym po brzegi cierpieniem, który, odnosi się wrażenie, że żyje własnym życiem. Aż chce się jak najszybciej odkryć jego wszystkie zakamarki i tajemnice.

Inne miejsca też są ciekawe. Lasy, przez które bohaterzy jeżdżą, Castheral przed zniszczeniem, kraje, z których pochodzą bohaterowie. We wszystko tchnęłaś oryginalność.

5/5

e)      Bohaterowie:

             Stworzyłaś wielu bohaterów, a każdy z nich ma własną  osobowość, odmienny charakter, specyficzne zachowania. Errie denerwuje, Aviel rozśmiesza, Sin przeraża lub nawet rozczula, a Cann sprawia wrażenie kochanej, opiekuńczej starszej siostry. Nie gubisz się jeśli chodzi o budowanie postaci

5/5

f)       Opisy miejsc, sytuacji, uczuć:

Rozbudowane, ciekawe, działające na wyobraźnie. Po prostu pierwszorzędne. Opisujesz wszystko dokładnie, stawiasz na estetykę. Rzadko zdarza mi się możliwość takiego wyobrażenia sobie zarówno bohatera, jak i sytuacji, w której się znalazł itp.

5/5

30/30

Poprawność:

Pergamin 05.

„A potem rozpostarł do tej pory złożone na plecach olbrzymie czarne skrzydła i uderzył nimi o powietrze, wznosząc się w nocne niebo.”

Pergamin 06

„Po niecałej godzinie jechania niepokojącym przesmykiem, dotarli wreszcie do celu [...]” – brakujący przecinek

Pergamin 11.

„Na zdumione pytania towarzyszy, czarodziejka wzruszyła bezradnie ramionami, […]” – brakujący przecinek

„[…] zapewne pojechalibyśmy, aż na samo południe.” – brakujący przecinek. Zdarza Ci się nie stawiać  przecinka przed aż, na szczęście nie jest tych przykładów zbyt dużo.

                Pergamin 12.

„Uuniosła […]” – Uniosła

                Pergamin 17.

„Małej, roześmianej dziewczynce […]” – brakujący przecinek

Jak na taką ilość tekst popełniasz zaskakująco mało błędów. Jestem pod wrażeniem, bo jak widać znalazłam tylko kilka brakujących przecinków, ale to może zdarzyć  się każdemu.

9/10

Dodatki:

  Dwie zakładki zawierające tekst i dwie odsyłające do innych stron. Najpierw coś o tych pierwszych. Widać, że lubisz dużo pisać i podziwiam Cię za to, że tyle o sobie przekazałaś. Masz bardzo ciekawą osobowość. Zakładka z rozdziałami uporządkowana, więc nie ma, do czego się przyczepić. Nie jestem zwolenniczką dodawania zdjęć bohaterów, map itp., tak jak zrobiłaś to Ty. Pomaga to w odbiorze, ale jest lekkim ułatwienie jeśli chodzi o wyobrażenie sobie wykreowanego przez Ciebie świata. Według mnie nie jest ona koniecznością.

4/5

Dodatkowe punkty:

                   Punkty za cytaty na początku każdego rozdziału i za zakładkę Autorka.

2/5

Podsumowanie:

                Choćby człowiek chciał, nie może się do niczego przyczepić. Twoja opowieść jest wyjątkowa             i wyróżnia się na tle innych opowiadań z tego gatunku. Uzyskałaś 63 punkty, co daje ocenę celującą. Według mnie zdecydowanie zasłużona. Postaraj się tylko rozsławić trochę bloga – warto, aby inni go zobaczyli.