114# Ocena bloga spektakl-upadku

Witam, jestem Thoughtless. Mam nadzieję, iż moja pierwsza ocena tutaj jest wystarczająco dobra.

Oceniająca: Thoughtless

Oceniany blog: spektakl-upadku

Autorka: Kyoshimi

Pierwsze wrażenie:

Mówiąc bez cienia sarkazmu – jakże ciekawy adres. W końcu ile to osób może być naocznymi świadkami naszego załamania, widzami spektaklu przestawiającego nasz upadek. Czegoż to można się spodziewać? Pesymistycznych refleksji na temat życia, przyszłości i śmierci? Nie powiem, czuję się zaciekawiona. Blogów opartych na przemyśleniach jest sporo, jednak poruszanie trudnych tematów nie czyni z niego czegoś naprawdę dobrego. Smutna prawda.

Cytat z belki, który pochodzi z „Małego Księcia”, warto byłoby wziąć w cudzysłów i dopisać jeszcze autora. Tak byłoby lepiej. Nie daje mi on żadnego spojrzenia na to, jak mógłby dokładniej wyglądać pamiętnik autorki. Ta powieść ma to do siebie, że jest różnie interpretowana ze względu na to, iż jest powiastką filozoficzną. Zależy więc od ciebie samej jak odbierasz tę prośbę Małego Księcia skierowaną do lotnika.

Nie widzę nigdzie menu. Muszę zjechać nieco w dół, ale i tutaj trudno zauważyć te ledwie dwie podstrony, które mogą bardzo łatwo umknąć. Co się może dodatkowo rzucić w oczy? Na pierwszy rzut oka dostrzegamy małą ilość tekstu, a mimo tego strona ciągnie się i ciągnie... Nie wygląda to zbyt dobrze.

4/5

Grafika:

Szablon z pewnością nie jest wykonany przez Kyoshimi, gdyż widzę wyraźny podpis Jill z Zaczarowanych Szablonów. Na stronie głównej nie ma nigdzie informacji o tym, ale jak już pogrzebie się w podstronach to i ona się odnajdzie.

Kolory dokładnie takie, jakich mógłby się spodziewać potencjalny czytelnik po samym zerknięciu na adres. Ciemne i ponure. Nie gryzie się to ze sobą, jest dosyć przyjemne. Na nagłówku mamy całkiem ładnie wycięty art. Widzimy dziewczynę, stoi gdzieś na uboczu. Prawdopodobnie pada deszcz, gdyż widzimy, że trzyma parasol. W tle para zakochanych. Czyżby dziewczyna myślała o swoim związku, nieudanym sądząc po samej melancholii, która jest aż nazbyt wyraźna? I jeszcze napis „Jest tak samo, może tylko trochę smutno. I nie mówisz dobranoc, i nie mogę przez to usnąć”. Czcionki wydają się być dobrze dobrane, ale co innego rzuca się w oczy. Mianowicie brak polskich znaków. Wiem, że są fonty, które nie dają się zastosować do nich, ale skoro już zależy nam na napisie w ojczystym języku, to należałoby jednak zmienić ją na inną. Napisy są drobne, dla niektórych może nawet nieczytelna. Dlatego proponowałabym zmienić ją na większą, bo wygląda to odrobinę groteskowo, gdy (jak już wspomniałam) tekst wydaje się króciutki, a blog mimo to jest długi. Tutaj również radziłabym powiększyć może chociaż o dwa, trzy punkty czcionkę tytułu postu.

Jedno ze zdjęć/grafik rzuciło mi się w oczy. Mianowicie to różowe kółko między liczbą wyświetleń, a obserwującymi. Mocno się wyróżnia i może denerwować swoim dosyć krzykliwym na tle innych kolorem.

4/5

Treść:

Czytając niektóre posty, przez myśl przechodziło mi „Tak cię rozumiem, że to aż boli”. Są krótkie, ale treściwe. Opisujesz odczucia towarzyszące ci podczas twojego życia. Smutek, żal… Piszesz o samookaleczaniu się, swojej depresji, strachu przed przyszłością. Właśnie to sprawia, że te pokłady wrażliwości we mnie odzywają się, a mi osobiście robi się ogromnie źle, chociaż z autopsji wiem, że takie osoby jak my nie potrzebują współczucia, a wsparcia.

Poglądy na świat masz bardzo ciekawe, oj tak. Jesteś wręcz dumna ze swoich blizn, czujesz się dzięki nim lepsza od innych (jak to opisujesz w 10 notce). „Bo ja mam swoje rany, blizny, wyobraźnię. Nieszablonową psychikę”. Znam parę osób, które chodzą z wywiniętymi rękawami od bluzy i szczycą się swoimi sznytami, bo przeżyli swój osobisty koniec świata i to dla nich powód, aby cieszyć się z nich. Pytanie czy takie myślenie jest aby na pewno odpowiednie. Nie mi to osądzać, ale nie uważam, że zagłuszanie bólu psychicznego tym fizycznym jest dobrym pomysłem. Chociaż w tej chwili wychodzę na lekką hipokrytkę, ale to tak nawiasem mówiąc. Z drugiej strony ty coś przeżyłaś, masz swój własny bagaż życiowy. Inny od większości ludzi, obciążony cierpieniem. Mimo tego dalej jesteś, bytujesz, a oni może nie daliby rady. Można więc długo zastanawiać się czy to powód do dumy.

Teraz bardziej od technicznej strony. Pamiętniki osób chorych na depresję istnieją, ale nie wszystkie są prowadzone aż po dziś dzień. Jak patrzę, to widzę, że ty prowadzisz go być może i niezbyt systematycznie, ale swoje sześć miesięcy na przelewanie uczuć poświęciłaś. Brawo dla ciebie, bo nie jeden rzuciłby to po paru tygodniach. Na słownictwo i styl nie narzekam. Piszesz dojrzale, umiesz przedstawić swoje uczucia w tekście, nawet jeżeli jest on krótszy. W niektórych postach zdarzają się zwroty z mowy potocznej, co momentami wyprowadzało mnie z nastroju bloga. Chyba jeden taki minus, ale przecież jest to blog nastolatki. Niby to normalne, że takie się zdarzają. Pokazuje to jedynie, że nie zawsze trzeba się rozpisywać na półtorej strony, żeby ukazać światu co nas boli, a co nas (w przypadku niektórych od czasu do czasu, ale jednak) cieszy.

19/20

Poprawność:

Jak już zaczynam podpunkt o poprawności, to wspomnę na samym początku – na końcu tytułów nie stawiamy kropki. Nawet jeżeli tytułem jest jakieś zdanie, cytat. Nie i tyle. Dalej. Zaczynanie zdania od „no”. Często nadaje ono pewnego zabarwienia emocjonalnego, czyni zdanie bardziej stanowczym (np. No weź pozmywaj wreszcie!), ale u ciebie są one niepotrzebne. Zdania brzmiałyby równie dobrze.

001

No poza poznawaniem ludzi na tumblrze. – tutaj przykładowo zdanie mogłoby normalnie bytować bez „no” na początku.

I jak to ostatnio często bywa pod koniec dnia musiałam pokłócić się z L. – brak przecinka po „bywa”.

Co z tego, że mnie od niego uzależnili. – chyba jednak pytajnik zamiast kropki.

Muszę mieć więcej bransoletek, bo im więcej ich będę miała będę mogła ozdabiać nadgarstki bliznami. – primo, powtórzenie. Secundo, odrobinę zgubiłaś sens zdania. Tertio, brak przecinka

Będę pisała kartkówkę z matematyki do której nic nie umiem, mimo, że uczyłam się z trzy godziny. – powinno być „na którą nic nie umiem”. „Mimo że” jest wyjątkiem. Między tymi wyrazami nie stawiamy przecinka.

002

Lubię się z nim droczyć. Ale i tak ssie. Bo był na koncertowej majówce, a ja nie mogłam – Lubię się z nim droczyć, ale i tak ssie. Był na koncertowej majówce, a ja nie mogłam.

Uwielbiam to, że to co piszę obchodzi innych. – Uwielbiam, że to co piszę obchodzi innych.

I może znów powie żebym poczytała Brzydkie Kaczątko czy jakąś inną bajkę. – weź w cudzysłów „Brzydkie Kaczątko”. Brak przecinka po „powie”.

Na pewno wyleczy wszystkie moje kompleksy. I wrócę do normalności. – …a tu można by było złączyć te dwa zdania proste w złożone.

010

Lubię widzieć te głupie miny jakie robią ludzie, gdy zobaczą moje rany. – brak przecinka.

022

Macanie przez nieznajomych nie należy do najprzyjemniejszych odczuć. Ale było warto iść. – tutaj również można by złączyć to w jedno zdanie.

033

Witaj szpitalu. – brak przecinka po „witaj”.

Jestem tu parę godzin a zdążyłam już zemdleć przy pobieraniu krwi – brak przecinka po „godzin”.

7/10

Dodatki:

Mamy cytaty z tumblra. Parę znam, bo mam je na własnym blogu. Miło, że się tutaj znalazły. Pasują jak najbardziej. Potem jest archiwum, które warto zastąpić spisem treści. Zrobić listę wszystkich notek, wkleić linki do nich do podstrony i już. To ono tak bardzo rozciąga bloga, a jeden link więcej w menu nie zaszkodzi. Przy okazji wspomnienia o nim – miło byłoby je bardziej uwidocznić, bo ja osobiście początkowo zupełnie go nie zauważyłam. „Free” to takie krótkie „po co, dlaczego”. I tutaj znajduje się odnośnik do podstrony o tobie. Kolejny króciutki opis. Mało konkretny, ale jest. „Porn” to linki, czyli „gorąco polecam”. Oraz wspomniana informacja dużo wcześniej informacja o szabloniarni. Potem obserwujący i statystyka, która wcale tak kiepsko się nie przedstawia. Mimo to powinno być tego jednak nieco więcej. Może pokusisz się o jakąś reklamę? Mam tu na myśli oczywiście nie spam, a wpisanie się do jakiś rejestrów. Komentarzy bardzo mało, a w końcu bloga już trochę prowadzisz. Kurczę, szkoda.

4/5

Dodatkowe punkty:

Pokuszę się o jeden za te cytaty z tumblra. Mogę się zabawić w małą, dobrą wróżkę. Tak od czasu do czasu.

1/5

Podsumowanie:

Czyżby? Ach, tak. 39 punktów, czyli ocena bardzo dobra. Co bym mogła powiedzieć… Nie doświadczyłam rozczarowania, a pierwsze wrażenie okazało się nieomylne. Było ponuro, było smutno. Coś w sam raz dla mnie. Sprawdzaj tekst przed wstawieniem na bloga, zwracaj uwagę na przecinki i będzie dobrze.